Verteller - archief
'ER WAS EENS…'
Als wij, vertellers, onze vertelplek hebben ingenomen, vervolgens de geconcentreerde stilte welkom hebben geheten, en daarna die bijna magische formule 'er was eens' hebben uitgesproken of gedacht, roepen we een wereld op waarin alles mogelijk lijkt: een wereld die ons even weghaalt uit de dagelijkse beslommeringen, die in beelden vertelt over een te leveren strijd en een te verwachten beloning, en die ons - op zijn minst even - laat geloven dat het goede overwint en het kwade bestraft wordt.
Daardoor kunnen we ook opgelucht - minstens voor dit moment - eindigen met: ‘En ze leefden nog lang en gelukkig!’ 
Foto: Carlo ter Ellen
Wij, volwassenen, weten inmiddels uit eigen ervaring heus wel dat er na dat ‘lang en gelukkig’ nog heel veel episodes kunnen volgen waarin het wittebrood grauwer wordt, waarin de prins op het witte paard niet veel anders blijkt te kunnen dan het wakker kussen van wéér een andere prinses. Dat er niet alleen sprookjes maar ook tragedies bestaan! Toch blijkt dat de formule ‘Er was eens…’ nog steeds fascinerend - soms bedreigend - maar ook inspirerend kan zijn.
Die mogelijkheid tot herkenning geeft natuurlijk niet alleen het sprookje, maar ook andere, grimmiger en duisterder, verhalen die niet expliciet met deze twee frasen beginnen en eindigen.
In ieder van ons, hoe jong of oud we ook zijn, leeft een, jonge of oudere, 'held of heldin' - of juist een antiheld - die op zoek gaat. Al dan niet vrijwillig. Die dwaalt door een onbekende en vaak vijandige wereld. Die moet vechten voor verbetering van zijn of haar lot. Die hopelijk verrijkt naar huis terugkeert, of misschien een ander 'thuis', een beter leven vindt. Maar die soms ook het hoofd moet buigen voor het onvermijdelijke noodlot...
Of het nu gaat om sprookjes of tragedies, overal is identificatie mogelijk.
Door elk goed gebracht verhaal kan inzicht en empathie groeien.
Want, het is vol van schatten daar!
'One of the few master storytellers of the Netherlands'
Quote website MEZRAB Amsterdam
